چادران روستایی در 3 کیلومتری شهرستان کنارک است که ساکنان آن در وضعیت اسفناکی از فقر و در شرایطی که برق ندارند و به آب خوبی دست رسی ندارند زندگی می کنند.
یک سال پیش با ادعای اینکه مردم این روستا سند مالکیت برای زمین ها و منازل خود ندارند خانه هایشان با لودر تخریب شدند و اجازه ساخت و ساز به آنها داده نشد. این در حالی است که ساکنین این روستا 40 سال است در این منطقه سکونت دارند
این روستا یک مسجد 200 متری دارد که حدود 40 سال قدمت دارد اما از نعمت کولر و پنکه و امکانات دیگر محروم است
در میان ساکنین این روستا فردی هست به نام شیخ محمد بلوچ متولد ۱۳۲۶که از سال ۱۳۵۸ به عنوان کارمند ارتش ایران پایگاه دهم شکاری کنارک با رسته پشتیبانی خدمت کرده است و در سال ۱۳۸۹بازنشسته شده اند.
شیخ محمد بلوچ کارمند بازنشسته ارتش
او می گوید: که از زمان تیمسار پورگان خدمتم شروع شده و به ترتیب اسم می برد تیمسار پورگان ، پوشالی ، یاسینی، واحدی ، ابن علی ، شهسوان ، ستاری ، رضایی ، علیزاده ، شیبانی ، نورا. تمام اسامی در ذهنش حک شده اند
همه ساکنین روستا می گویند: محل سکونت ما قبل از ۱۳۴۹داخل پایگاه دهم شکاری واقع در نزدیکی مهدیه فعلی پایگاه بوده وموجود بودن محل قبرستان گواهی بر ادله ماست. اما از سال ۱۳۴۹ یعنی قبل از انقلاب با رضایت اهالی محل
سکونت آنها به چادران فعلی که با ساختن مسجد فعلی که (قدمت۴۰ساله دارد) موجود است انتقال داده شد و از آن تاریخ به بعد هیچ کسی درمورد زمینهای چادران ادعایی نداشته، و مالک زمین ها را ساکنین محل می دانسته اند اما از سال ۱۳۸۰ ارتش مبادرت به بستن بندخاکی در محدوده روستای چادران نموده که از بند خاکی (ضلع غربی) تا جاده ی آسفالته از درب پایگاه تا منتهی الیه اسکله (ضلع شرقی ) ادعای مالکیت نموده است که با اعتراض مردم اهالی روبرو شده و بعد از آن هر از چندگاهی صحبت هایی می شد تا اینکه ارتش کلا ” از این ادعا منصرف شده و صحبتی از آن به زبان نیاورد.
به گفته ساکنین محل:بعد از آن منابع طبیعی و جهاد کشاورزی مدعی زمین ها شده اند و به زور سعی کرده اند ساکنین منطقه را از محل خارج کنند تا جایی که لودور ها برای تخریب خانه های آنها وارد روستا شده و اقدام به تخریب کرده اند
مولوی حافظ یاسینی تنها آموزگاریست که به عنوان مدرس مسجد روستای چادران در این فقر فرهنگی این روستا برخود واجب دانسته تا سهمی در علم و تهذیب همنوعانش در این روستا داشته باشد.
مولوی حافظ یاسینی تنها آموزگار روستای چادران
می گوید خودم در شهر کنارک سکونت دارم اما وقتی برای تدریس قرآن کریم به مسجد می آیم،بچه هایی را می بینم که اغلب مریض هستند و گاهی سرکلاسم به خواب می روند که وقتی دلیلش را جویا می شویم؟چیزی نیست جز بی خوابی که این کودکان،شبها به خاطر گرمای بیش از حد کپر هایشان می کشند!..
جاسم یکی از جوانان این روستاست که به بحثمان ملحق می شود و با صدای بغض آلود می گوید: باور کنید شبها نمی توانم بخوابم، چون بچه هایم نمی خوابند و از شدت گرمای بیش از حد خانه گریه و زاری می کنند.
جاسم دل پری دارد…با اینکه خودش مامور اداره برق است،اما منزل خودش برق ندارد!..می گوید دورافتاده ترین روستاها در دورترین نقاط و پشت فرسنگها کوه صعب العبور که می رویم به یمن و برکت انقلاب اسلامی از نعمت برق برخوردارند،اما ما در حاشیه یک شهرستان باید اینگونه روزگارمان را سپری کنیم!.
