خدا کند دروغ باشد، ولی گویا نیست، هر چند مستقیما ندیده و نشنیده ام. ولی اگر حقیقت باشد که یک ایت الله اهل قم
چنین به دخنران ایرانی خطه بلوچستان اهانت کرده است باید گفت نه شرم بر او که شرم بر همه ما ایرانی ها اگر بشنویم و بی تفاوت بگذریم؛ گویا گفته شده دخترانی از بلوچستان ایران برای جهاد نکاح به سوریه عزیمت کرده اند!
طرف خطابم آن بخش از مدعیان اخلاق و دین نیست که نان شان در نفرت پراکنی است و نام و نشان شان در حاشیه سازی. خطابم حتی به آن بعضی هایی که در لفظ خود را شیعه معتدل می نامند ولی ته دل شان غنج می رود وقتی به راحتی با انگ وهابیت هر بیچاره بی خبری را از میدان به در می کنند و به سکوت وامی دارند. طرف خطابم به آن هایی هم نیست که با نگاهی عاقل اندر سفیه همه این ها را جنگ هفتاد و دو ملت می دانند و خود را فارغ و فراتر از این هیاهو ها، طرف خطابم همان هایی است که دم از ایرانیت می زنند، روشنفکرانه از ارزشمندی تمام ایرانیان و برابری دست کم بالقوه آن ها می گویند. همان هایی که حساب خود را از افراطیون جدا و طرفدار اصلاح و اعتدال می دانند، همان هایی که از حقوق شهروندی می گویند. همان هایی که می گویند چو ایران نباشد تن من مباد.
به همان ها می گویم بوی گند نفرت و اهانت را شنیدید و سر از لحاف بر نکشیدید. اهانت به دختران ایرانی را شنیدید و رگ های گردن تان متورم نشد. قلم های تان به کار نیفتاد. فریاد تان بلند نشد. آیا شما هم در عمل با همان ها هماوا نشده اید؟ آبا با این گونه بی تفاوتی های تاریخی خود نسبت به یک قومیت دورمانده از مرکز و بی صدا و بی رسانه در این تفرقه افکنی شریک نیستید؟ مگر تکلیف روشنفکر فهم حقایق فراتر از ظواهر و دفاع از آنی که یارای گفتن ندارد نیست؟
نه خیر، اشتباه نکنید؛ این جنگ لفظی مرسوم بعضی نفرت پراکنان شیعه و سنی نیست که خبر کذب مشمئز کننده عزیمت دختران ایرانی تان، دختران بلوچ را به جهاد سوریه در رسانه ها عربده می کشند، این بدعت شومی است دیگر که افراط گرایان نفرت پراکن در تخریب حلقه ها و علقه های ملی بنا نهاده اند. روشنفکران اهل درایت و دوراندیشی، قلم به دستان ازاده، اهالی رسانه و صاحب نفوذ کلام، مسئولان خیرخواه و دوراندیش، چنین بدعتی شوم را برای این کشور آیا می شود پذیرا شد و با بی تفاوتی بر آن چشم بست؟
رازگو بلوچ
