کمپین فعالین بلوچ در یک ماه گذشته گزارشهای مکرری از حضور نیروی های مسلح مخالف دولت پاکستان که به عنوان “سرمچاران” و “جدایی طلبان بلوچ” ایالت بلوچستان پاکستان شناخته می شوند در منطقه سرباز در جنوب بلوچستان دریافت کرده است.
این گزارشها می افزایند: “سرمچاران” به طور عادی و بعضا در حالی که مسلح هستند در مناطق مختلف سرباز تردد می کنند و در برخی از مناطق منازل مسکونی اجاره کرده و سکونت می کنند.
این در حالی است که مردم می دانند که آنها بلوچ های ایالت بلوچستان پاکستان هستند و سپاه پاسداران که مسئول تامین امنیت بلوچستان است نیز به طور قطع از این موضوع بی اطلاع نیست.
همچنین گزارشهایی موثقی رسیده که در ماه های اخیر ارتش پاکستان رویه تندتری نسبت به بلوچ های ایرانی که برای درمان و یا تجارت از مرزهای زمینی تردد می کنند اتخاذ کرده و در چندین نوبت پس از بازداشت و آزار و اذیت آنها علت برخوردشان را “حمایت ایران از گروه های مخالف پاکستان” عنوان کرده است.
فروردین ماه امسال پاکستان هند را متهم کرد که یکی از افسران نیروی دریایی وی را که از ایران برای جاسوسی وارد پاکستان شده بود را بازداشت کرده است.
خردادماه امسال (95) نیز ایران، هند و افغانستان موافقتنامه ای راهبردی برای تاسیس دالان حمل‌ونقل و گذر بین‌المللی به امضا رساندند و اخبار سرمایه گزاری سنگین هند در چابهار علنی شدند، از سوی دیگر رقیب منطقه ای هند، یعنی چین سالهاست که سرمایه گزاری های کلانی برای توسعه بندر گوادر در ایالت بلوچستان پاکستان آغاز کرده است.
هر دو گروه به دنبال دستیابی به بازار های مصرف آسیای مرکزی هستند و رقابت سیاسی شدیدی از آن زمان در منطقه ایجاد شده است.
نزدیکی ایران و هند و حمایت هند از بلوچ های ناراضی در ایالت بلوچستان پاکستان بر کسی پوشیده نیست، اما گویا ایران نیز وارد این معادله شده و برای توسعه بندر چابهار و تضعیف بندر گوادر دست به بازی جدیدی (حمایت سرمچارها) زده است.
در این میان اما نگرانی فعالان بلوچ از قربانی شدن دو سویه مردم بلوچ است، که هم در ایران و هم در پاکستان به عنوان محروم ترین قوم شناخته می شوند.
